Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

(τοῦ δαιμονίου

  • 1 χάρις

    χάρις, ιτος, ἡ (Hom.+) acc. quite predom. χάριν, but χάριτα Ac 24:27; 25:9 v.l.; Jd 4 and pl. χάριτας Ac 24:27 v.l.; 1 Cl 23:1 (Eur., Hel. 1378; Hdt. 6, 41; X., Hell. 3, 5, 16; ins, pap; Zech 4:7; 6:14; EpArist 272, pl. 230.—B-D-F §47, 3; W-S. §9, 7; Mayser 271f; Thackeray 150; Helbing 40f; Mlt-H. 132.—It seems that χάρις is not always clearly differentiated in mng. fr. χαρά; Apollodorus [II B.C.]: 244 Fgm. 90 Jac. says in the second book περὶ θεῶν: κληθῆναι δὲ αὐτὰς ἀπὸ μὲν τ. χαρᾶς Χάριτας• καὶ γὰρ πολλάκις … οἱ ποιηταὶ τ. χάριν χαρὰν καλοῦσιν ‘the [deities] Charites are so called from χαρά [joy], for poets freq. equate χάρις with χαρά’. Cp. the wordplay AcPl Ha 8, 7 χαρᾶς καὶ χάριτος the house was filled with gaiety and gratitude.).
    ① a winning quality or attractiveness that invites a favorable reaction, graciousness, attractiveness, charm, winsomeness (Hom.+; Jos., Ant. 2, 231) of human form and appearance παῖς λίαν εὐειδής ἐν χάριτι an exceptionally fine-looking and winsome youth AcPl Ha 3, 13. Of speech (Demosth. 51, 9; Ps.-Demetr. [I A.D.], Eloc. §127; 133; 135 al.; Eccl 10:12; Sir 21:16; Jos., Ant. 18, 208) οἱ λόγοι τῆς χάριτος (gen. of quality) the gracious words Lk 4:22. ὁ λόγος ὑμῶν πάντοτε ἐν χάριτι let your conversation always be winsome Col 4:6 (cp. Plut., Mor. 514f; s. also HAlmqvist, Plut. u. das NT ’46, 121f; Epict. 3, 22, 90). τὸ πρόσωπον αὐτοῦ χάριτος ἐπληροῦτο MPol 12:1 can also be placed here in case χάρις means nothing more than graciousness (s. 4 below); prob. also GJs 7:3 (s. 3b).
    ② a beneficent disposition toward someone, favor, grace, gracious care/help, goodwill (almost a t.t. in the reciprocity-oriented world dominated by Hellenic influence [cp. e.g. OGI 669, 29] as well as by the Semitic sense of social obligation expressed in the term חֶסֶד [NGlueck, Das Wort ḥesed in alttestamentlichen Sprachgebrauche etc. 1927]. Of a different order and spirit is the subset of reciprocity known as Roman patronage, in which superiority of the donor over the client is clearly maintained)
    ⓐ act., that which one grants to another, the action of one who volunteers to do someth. not otherwise obligatory χάρις θεοῦ ἦν ἐπʼ αὐτό Lk 2:40. ἡ χάρις τοῦ θεοῦ (cp. τῇ τοῦ θεοῦ Κλαυδίου χάριτι OGI 669, 29) Ac 11:2 D; 14:26. τοῦ κυρίου 15:40.—Esp. of the beneficent intention of God (cp. χ. in reference to God: Apollon. Rhod. 3, 1005 σοὶ θεόθεν χάρις ἔσσεται; Dio Chrys. 80 [30], 40 χ. τῶν θεῶν; Ael. Aristid. 13 p. 320 D.; 53 p. 620; Sextus 436b; likew. in LXX, Philo, Joseph.; SibOr 4, 46=189; 5, 330; Ezk. Trag. 162 [Eus., PE 9, 29, 12].—χ. to denote beneficent dispensations of the emperor: OGI 669, 44 [I A.D.]; BGU 19 I, 21 [II A.D.] χάρ. τοῦ θεοῦ Αὐτοκράτορος; 1085 II, 4) and of Christ, who give (undeserved) gifts to people; God: δικαιούμενοι δωρεὰν τῇ αὐτοῦ χάριτι Ro 3:24. Cp. 5:15a, 20f; 6:1; 11:5 (ἐκλογή 1), 6abc; Gal 1:15 (διά A 3e); Eph 1:6f (KKuhn, NTS 7, ’61, 337 [reff. to Qumran lit.]); 2:5, 7, 8; cp. Pol 1:3; 2 Th 1:12; 2:16; 2 Ti 1:9; Tit 2:11 (ἡ χάρ. τοῦ θεοῦ σωτήριος; s. Dibelius, Hdb. exc. after Tit 2:14); 3:7; Hb 2:9 (χωρίς 2aα); 4:16a (DdeSilva, JBL 115, ’96, 100–103); 1 Cl 50:3; ISm 9:2; IPol 7:3. ἐν χάρ[ιτι θεοῦ] AcPl Ha 7, 23 (restoration uncertain). κατὰ χάριν as a favor, out of goodwill (cp. Pla., Leg. 740c; schol. on Soph., Oed. Col. 1751 p. 468 Papag.) Ro 4:4 (opp. κατὰ ὀφείλημα), 16.—The beneficence or favor of Christ: διὰ τῆς χάριτος τοῦ κυρίου Ἰησοῦ πιστεύομεν σωθῆναι Ac 15:11. Cp. Ro 5:15b; 2 Cor 8:9; 1 Ti 1:14; IPhld 8:1. On Ac 2:47 in this sense s. TAnderson, NTS 34, ’88, 604–10.
    ⓑ pass., that which one experiences fr. another (Arrian, Anab. Alex. 3, 26, 4) χάριν ἔχειν have favor 3J 4 v.l. πρός τινα with someone=win his respect Ac 2:47 (cp. 2a end; cp. Pind., O. 7, 89f χάριν καὶ ποτʼ ἀστῶν καὶ ποτὶ ξείνων grant him respect in the presence of his townfolk as well as strangers); παρά τινι (Appian, Bell. Civ. 2, 89 §376) Hm 10, 3, 1, cp. 5, 1, 5. εὑρεῖν χάριν παρά τινι (Philo, Leg. All. 3, 77, end) Lk 1:30; Hs 5, 2, 10; ἐνώπιόν τινος Ac 7:46; GJs 11:2 (JosAs 15:14). ἐν τοῖς μέλλουσι μετανοεῖν among those who are about to repent Hm 12, 3, 3. Ἰησοῦς προέκοπτεν χάριτι παρὰ θεῷ καὶ ἀνθρώποις Lk 2:52 (an indication of exceptional ἀρετή, cp. Pind. above). Cp. Ac 4:33; 7:10 (ἐναντίον Φαραώ); Hb 4:16b.—ποία ὑμῖν χάρις ἐστίν; what credit is that to you? Lk 6:32–34; s. D 1:3; 2 Cl 13:4. Cp. 1 Cor 9:16 v.l. In these passages the mng. comes close to reward (s. Wetter [5 below] 209ff w. reff.).—Also by metonymy that which brings someone (God’s) favor or wins a favorable response fr. God 1 Pt 2:19, 20.
    ⓒ In Christian epistolary lit. fr. the time of Paul χάρις is found w. the sense (divine) favor in fixed formulas at the beginning and end of letters (Zahn on Gal 1:3; vDobschütz on 1 Th 1:1; ELohmeyer, ZNW 26, 1927, 158ff; APujol, De Salutat. Apost. ‘Gratia vobis et pax’: Verb. Dom. 12, ’32, 38–40; 76–82; WFoerster, TW II ’34, 409ff; Goodsp., Probs. 141f. S. also the lit. s.v. χαίρω 2b). At the beginning of a letter χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη (sc. εἴη; New Docs 8, 127f) Ro 1:7; 1 Cor 1:3; 2 Cor 1:2; Gal 1:3; Eph 1:2; Phil 1:2; Col 1:2; 1 Th 1:1; 2 Th 1:2; Phlm 3; Rv 1:4; without ὑμῖν Tit 1:4. χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη πληθυνθείη 1 Pt 1:2; 2 Pt 1:2; 1 Cl ins. χάρις, ἔλεος, εἰρήνη 1 Ti 1:2; 2 Ti 1:2; 2J 3 (on the triplet cp. En 5:7 φῶς καὶ χάρις καὶ εἰρήνη).—At the end ἡ χάρις (τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ etc.) μεθʼ ὑμῶν (or μετὰ πάντων ὑμῶν etc.) Ro 16:20, 23 (24) v.l.; 1 Cor 16:23; 2 Cor 13:13; Gal 6:18; Eph 6:24; Phil 4:23; Col 4:18; 1 Th 5:28; 2 Th 3:18; 1 Ti 6:21; 2 Ti 4:22; Tit 3:15; Phlm 25; Hb 13:25; Rv 22:21; 1 Cl 65:2. ἔσται ἡ χάρις μετὰ πάντων τῶν φοβουμένων τὸν Κύριον GJs 25:2. ὁ κύριος τῆς δόξης καὶ πάσης χάριτος μετὰ τοῦ πνεύματος ὑμῶν B 21:9. χάρις ὑμῖν, ἔλεος, εἰρήνη, ὑπομονὴ διὰ παντός ISm 12:2. ἔρρωσθε ἐν χάριτι θεοῦ 13:2.
    ③ practical application of goodwill, (a sign of) favor, gracious deed/gift, benefaction
    ⓐ on the part of humans (X., Symp. 8, 36, Ages. 4, 3; Appian, Bell. Civ. 1, 49 §213; Dionys. Hal. 2, 15, 4) χάριν (-ιτα) καταθέσθαι τινί (κατατίθημι 2) Ac 24:27; 25:9. αἰτεῖσθαι χάριν 25:3 (in these passages from Ac χ. suggests [political] favor, someth. one does for another within a reciprocity system. Cp. Appian, Bell. Civ. 1, 108 §506 ἐς χάριν Σύλλα=as a favor to Sulla; ApcSed 8:1 οὐκ ἐποίησάς μοι χάριν=you did me no favor). ἵνα δευτέραν χάριν σχῆτε that you might have a second proof of my goodwill 2 Cor 1:15 (unless χάρις here means delight [so in poetry, Pind. et al., but also Pla., Isocr.; L-S-J-M s.v. χάρις IV; cp. also the quot. fr. Apollodorus at the beg. of the present entry, and the fact that χαρά is v.l. in 2 Cor 1:15]; in that case δευτέρα means double; but s. comm.). Of the collection for Jerusalem (cp. Appian, Bell. Civ. 3, 42 §173 χάριτας λαμβάνειν=receive gifts) 1 Cor 16:3; 2 Cor 8:4, 6f, 19 (DdeSilva, JBL 115, ’96, 101). Cp. B 21:7.—Eph 4:29 may suggest a demonstration of human favor (cp. Plut., Mor. 514e χάριν παρασκευάζοντες ἀλλήλοις), but a ref. to the means by which divine grace is mediated is not to be ruled out (s. b below).
    ⓑ on the part of God and Christ; the context will show whether the emphasis is upon the possession of divine favor as a source of blessings for the believer, or upon a store of favor that is dispensed, or a favored status (i.e. standing in God’s favor) that is brought about, or a gracious deed wrought by God in Christ, or a gracious work that grows fr. more to more (so in contrast to the old covenant Mel., P. 3, 16 al.). God is called ὁ θεὸς πάσης χάριτος 1 Pt 5:10, i.e. God, who is noted for any conceivable benefit or favor; cp. B 21:9.—χάριν διδόναι τινί show favor to someone (Anacr. 110 Diehl; Appian, Ital. 5 §10): τὸν δόντα αὐτῷ τὴν χάριν GJs 14:2. ταπεινοῖς δίδωσι χάριν (Pr 3:34) Js 4:6b; 1 Pt 5:5; 1 Cl 30:2; without a dat. Js 4:6a (Menand., Epitr. 231 S. [55 Kö.]). Perh. καὶ ἔβαλλε κύριος … χάριν ἐπʼ αὐτήν GJs 7:3 (but s. 1 above). The Logos is πλήρης χάριτος J 1:14. Those who belong to him receive of the fullness of his grace, χάριν ἀντὶ χάριτος vs. 16 (ἀντί 2). Cp. vs. 17. τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν this favor (of God) we now enjoy Ro 5:2 (Goodsp.).—5:17; 1 Cor 1:4; 2 Cor 4:15 (divine beneficence in conversion); cp. Ac 11:23; 6:1; Gal 1:6 (by Christ’s gracious deed); 2:21; 5:4; Col 1:6; 2 Ti 2:1; Hb 12:15; 13:9; 1 Pt 1:10, 13; 3:7 (συνκληρονόμοι χάριτος ζωῆς fellow-heirs of the gift that spells life; s. ζωή 2bα); 5:12; 2 Pt 3:18; Jd 4; IPhld 11:1; ISm 6:2. Christians stand ὑπὸ χάριν under God’s gracious will as expressed in their release from legal constraint Ro 6:14f, or they come ὑπὸ τὸν ζυγὸν τῆς χάριτος αὐτοῦ 1 Cl 16:17 (ζυγός 1). The proclamation of salvation is the message of divine beneficence τὸ εὐαγγέλιον τῆς χάριτος τοῦ θεοῦ Ac 20:24 or ὁ λόγος τῆς χάριτος αὐτοῦ (=τοῦ κυρίου) 14:3; 20:32. Even the gospel message can be called ἡ χάρις τοῦ θεοῦ 13:43; cp. 18:27; MPol 2:3. τὸ πνεῦμα τῆς χάριτος the Spirit from or through whom (God’s) favor is shown Hb 10:29 (AArgyle, Grace and the Covenant: ET 60, ’48/49, 26f).—Pl. benefits, favors (Diod S 3, 2, 4; 3, 73, 6; Sb 8139, 4 [ins of I B.C.] of Isis; Jos., C. Ap. 2, 190) 1 Cl 23:1.—Nelson Glueck, Das Wort ḥesed etc. 1927, but s. FAndersen, ‘Yahweh, the Kind and Sensitive God’: God Who is Rich in Mercy, ed. PO’Brien/DPeterson ’86.
    ④ exceptional effect produced by generosity, favor. Of effects produced by divine beneficence which go beyond those associated with a specific Christian’s status (ins μεγάλαι χάριτες τοῦ θεου: FCumont, Syria 7, 1926, 347ff), in the congregations of Macedonia 2 Cor 8:1 and Corinth 9:14; cp. vs. 8; in Rome AcPl Ha 7, 8. The Christian confessor is in full possession of divine grace ISm 11:1. Paul knows that through the χάρις of God he has been called to be an apostle, and that he has been fitted out w. the powers and capabilities requisite for this office fr. the same source: Ro 1:5; 12:3; 15:15; 1 Cor 3:10; 15:10ab (for the subject matter cp. Polyb. 12, 12b, 3 αὐτὸν [Alex. the Great] ὑπὸ τοῦ δαιμονίου τετευχέναι τούτων ὧν ἔτυχεν=whatever he has received he has received from what is divine. [For this reason he does not deserve any divine honors.]); 2 Cor 12:9; Gal 2:9; Eph 3:2, 7f; Phil 1:7.—The χάρις of God manifests itself in various χαρίσματα: Ro 12:6; Eph 4:7; 1 Pt 4:10. This brings into view a number of passages in which χάρις is evidently to be understood in a very concrete sense. It is hardly to be differentiated fr. δύναμις (θεοῦ) or fr. γνῶσις or δόξα (q.v. 1b. On this subj. s. Wetter [5 below] p. 94ff; esp. 130ff; pap in the GLumbroso Festschr. 1925, 212ff: χάρις, δύναμις, πνεῦμα w. essentially the same mng.; PGM 4, 2438; 3165; Herm. Wr. 1, 32; Just., D. 87, 5 ἀπὸ χάριτος τῆς δυνάμεως τοῦ πνεύματος). οὐκ ἐν σοφίᾳ σαρκικῇ ἀλλʼ ἐν χάριτι θεοῦ 2 Cor 1:12. οὐκ ἐγὼ δὲ ἀλλὰ ἡ χάρις τοῦ θεοῦ σὺν ἐμοί 1 Cor 15:10c. αὐξάνετε ἐν χάριτι καὶ γνώσει τοῦ κυρίου 2 Pt 3:18; cp. 1 Cl 55:3; B 1:2 (τῆς δωρεᾶς πνευματικῆς χάρις). Stephen is said to be πλήρης χάριτος καὶ δυνάμεως Ac 6:8. Divine power fills the Christian confessor or martyr w. a radiant glow MPol 12:1 (but s. 1 above). As the typical quality of the age to come, contrasted w. the κόσμος D 10:6.
    ⑤ response to generosity or beneficence, thanks, gratitude (a fundamental component in the Gr-Rom. reciprocity system; exx. fr. later times: Diod S 11, 71, 4 [χάριτες=proofs of gratitude]; Appian, Syr. 3, 12; 13. Cp. Wetter [below] p. 206f) χάριν ἔχειν τινί be grateful to someone (Eur., Hec. 767; X., An. 2, 5, 14; Pla., Phlb. 54d; Ath. 2, 1; PLips 104, 14 [I B.C.] χάριν σοι ἔχω) foll. by ὅτι (Epict. 3, 5, 10; Jos., C. Ap. 1, 270; 2, 49) Lk 17:9 (ERiggenbach, NKZ 34, 1923, 439–43); mostly of gratitude to God or Christ; χάρις in our lit. as a whole, in the sense gratitude, refers to appropriate respone to the Deity for benefits conferred (Hom., Pind., Thu. et al.; ins, pap, LXX; Jos., Ant. 7, 208) χάριν ἔχω τῷ θεῷ (POxy 113, 13 [II A.D.] χάριν ἔχω θεοῖς πᾶσιν.—Epict. 4, 7, 9) 2 Ti 1:3; foll. by ὅτι because 1 Ti 1:12 (Herm. Wr. 6, 4 κἀγὼ χάριν ἔχω τῷ θεῷ …, ὅτι; Jos., Ant. 4, 316); χάριν ἔχειν ἐπί τινι be grateful for someth. Phlm 7 v.l. (to humans). ἔχωμεν χάριν let us be thankful (to God) Hb 12:28 (the reason for it is given by the preceding ptc. παραλαμβάνοντες). Elliptically (B-D-F §128, 6; cp. Rob. 1201f) χάρις (ἔστω) τῷ θεῷ (X., Oec. 8, 16 πολλὴ χάρις τοῖς θεοῖς; Epict. 4, 4, 7 χάρις τῷ θεῳ; BGU 843, 6 [I/II A.D.] χάρις τοῖς θεοῖς al. in pap since III B.C..—Philo, Rer. Div. Her. 309) Ro 7:25; MPol 3:1. Foll. by ὅτι (X., An. 3, 3, 14 τοῖς θεοῖς χάρις ὅτι; PFay 124, 16 τοῖς θεοῖς ἐστιν χάρις ὅτι; Epict. 4, 5, 9) Ro 6:17. Foll. by ἐπί τινι for someth. (UPZ 108, 30 [99 B.C.]) 2 Cor 9:15. The reason for the thanks is given in the ptc. agreeing w. τῷ θεῷ 2:14; 8:16; 1 Cor 15:57 (cp. Jos., Ant. 6, 145; Philo, Somn. 2, 213). Thankfulness (Appian, Bell. Civ. 3, 15 §51 πρός τινα=toward someone) χάριτι in thankfulness 10:30. So prob. also ἐν τῇ χάριτι in a thankful spirit Col 3:16 (Dibelius, Hdb. ad loc.). πλησθῆναι χαρᾶς καὶ χάριτος AcPl Ha 8, 7. S. εὐχαριστέω, end. Also PSchubert, Form and Function of the Pauline Thanksgivings ’39.—OLoew, Χάρις, diss., Marburg 1908; GWetter, Charis 1913; AvHarnack, Sanftmut, Huld u. Demut in der alten Kirche: JKaftan Festschr. 1920, 113ff; NBonwetsch, Zur Geschichte des Begriffs Gnade in der alten Kirche: Harnack Festgabe 1921, 93–101; EBurton, Gal ICC 1921, 423f; WWhitley, The Doctrine of Grace ’32; JMoffatt, Grace in the NT ’31; RWinkler, D. Gnade im NT: ZST 10, ’33, 642–80; RHomann, D. Gnade in d. Syn. Ev.: ibid. 328–48; JWobbe, D. Charisgedanke b. Pls ’32; RBultmann, Theologie des NT ’48, 283–310 (Paul); HBoers, Ἀγάπη and Χάρις in Paul’s Thought: CBQ 59, ’97, 693–713; on 2 Cor 8: FDanker, Augsburg Comm. 2 Cor, 116–34; PRousselot, La Grâce d’après St. Jean et d’après St. Paul: SR 18, 1928, 87–108, Christent. u. Wissensch. 8, ’32, 402–30; JMontgomery, Hebrew Hesed and Gk. Charis: HTR 32, ’39, 97–102; Dodd 61f; TTorrance, The Doctrine of Grace in the Apost. Fathers, ’48; JRenié, Studia Anselmiana 27f, ’51, 340–50; CRSmith, The Bible Doctrine of Grace, ’56; EFlack, The Concept of Grace in Bibl. Thought: Bibl. Studies in Memory of HAlleman, ed. Myers, ’60, 137–54; DDoughty, NTS 19, ’73, 163–80.—B. 1166. DELG. M-M. EDNT. TW. Spicq. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > χάρις

  • 2 φωνή

    φωνή, ῆς, ἡ (s. prec. entry; Hom.+).
    ① an auditory effect, sound, tone, noise the source of which is added in the gen.: of musical instruments (Pla., Rep. 3, 397a ὀργάνων; Eur., Tro. 127 συρίγγων; Plut., Mor. 713c ψαλτηρίου καὶ αὐλοῦ; Aristoxenus, Fgm. 6; Paus. Attic. α, 169; Ex 19:16, Is 18:3 and PsSol 8:1 σάλπιγγος; cp. ParJer 3:2; Is 24:8 κιθάρας; Aristobul. in Eus., PE 8, 10, 13=p. 144, 94f Holladay) σάλπιγγος Mt 24:31 v.l.; D 16:6. φωναὶ τῆς σάλπιγγος blasts of the trumpet Rv 8:13b; or of those who play them κιθαρῳδῶν 14:2d; 18:22a; cp. 10:7. Of the noise made by a millstone 18:22b. Of a shout produced by a crowd of people φωνὴ ὄχλου πολλοῦ 19:1, 6a (cp. Da 10:6 Theod.; also λαοῦ πολλοῦ PsSol 8:2). Of the sound caused by spoken words (Da 10:9; Just., D. 131, 2 μηδὲ μέχρι φωνῆς) ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου Lk 1:44. φωνὴ ῥημάτων sound of words Hb 12:19. Cp. 1 Cl 27:7 (Ps 18:4). ἔσομαι φωνή I will be just a meaningless sound (in contrast to Ignatius functioning as a λόγος θεοῦ [=meaningful expression of God] if his adherents abstain from pleas in his behalf) IRo 2:1 (s. ἠχώ). Abs. of the sound made by a wail of sorrow (cp. TestJob 40:9; TestIss 1:4) Mt 2:18 (Jer 38:15). μεγάλη φωνὴ ἐγένετο ἐν τ. οὐρανῷ GPt 9:35.—Of musical instruments it is said that they φωνὴν διδόναι produce sound (in ref. to mere sonant capability in contrast to distinguishable notes) 1 Cor 14:7f.—In Rv we have ἀστραπαὶ καὶ φωναὶ καὶ βρονταί (cp. Ex 19:16) 4:5; 8:5; 11:19; 16:18 (are certain other sounds in nature thought of here in addition to thunder, as e.g. the roar of the storm? In Ex 19:16 φωναὶ κ. ἀστραπαί are surely thunder and lightning. But in Ex 9:23, 28; 1 Km 12:18 the mng. of φωναί remains unclear. Cp. also Esth 1:1d φωναί, βρονταί).—Freq. in imagery: of wind sound J 3:8; cp. Ac 2:6. Of thunderclap (1 Km 7:10; GrBar 6:13) Rv 6:1; 14:2c; 19:6c. Of roar of water (Ezk 1:24b) 1:15b; 14:2b; 19:6b. Of whirring of wings (Ezk 1:24a) 9:9a. Of the clatter of chariots 9:9 b (cp. Ezk 3:13; 26:10).
    ② the faculty of utterance, voice (Tat. 15:3 προύχει τῶν θηρίων ὁ ἄνθρωπος κατὰ τὴν ἔναρθον φωνήν=humankind excels beasts in articulate utterance)
    ⓐ gener. of sonant aspect: any form of speech or other utterance w. the voice can take place μετὰ φωνῆς μεγάλης Lk 17:15; ἐν φωνῇ μεγάλῃ Rv 5:2; 14:7, 9; mostly φωνῇ μεγάλῃ (TestAbr A 5 p. 82, 20f [Stone p. 12]; ParJer 2:2; Achilles Tat. 8, 1, 1; SibOr 3, 669; 5, 63) Mt 27:46, 50; Mk 1:26; 5:7; 15:34; Lk 1:42 v.l. (s. κραυγή 1b); 4:33; 8:28; 19:37; J 11:43; Ac 7:57, 60; 8:7; Rv 6:10; 7:2, 10 al.; IPhld 7:1a. μεγάλῃ τῇ φωνῃ (Diod S 1, 70, 5; 8, 23, 3; Lucian, Hist. Conscr. 1, Tim. 9; ParJer 9:8; Jos., Bell. 6, 188) Ac 14:10 v.l. 26:24; ἐν ἰσχυρᾷ φωνῇ Rv 18:2. ἐν φωνῇ μιᾷ IEph 4:2; μιᾷ φ. (Pla., Laws 1, 634e; Diod S 11, 9, 3; 11, 26, 6; 19, 81, 2; Ael. Aristid. 24, 4 K.=44 p. 825 D.; Lucian, Nigr. 14) ApcPt 5:19.—αἴρειν φωνήν (αἴρω 1b) Lk 17:13; πρός τινα Ac 4:24. ἐπαίρειν φωνήν (ParJer 9:14; s. ἐπαίρω 1) Lk 11:27; Ac 2:14; 14:11; 22:22; AcPl Ha 6, 33. ἀκούειν τῆς φωνῆς τινος hear someone speaking or calling (TestAbr B 3 p. 107, 10 [Stone p. 62]; TestJob 42:3; TestJos 9:4; ParJer 3:10) J 5:25, 28; 10:3; Hb 3:7, 15; 4:7 (the last three Ps 94:7); w. a neg. and acc. (φωνήν) Mt 12:19 (cp. Is 42:2); J 5:37. The same expr.=listen to someone’s speech or call, follow someone (Gen 3:17) 10:16, 27; 18:37; Rv 3:20; B 8:7; cp. 9:2 (s. Ex 15:26).—(ἡ) φωνὴ (τοῦ) νυμφίου (cp. Jer 25:10) J 3:29 (cp. Arrian, Cyneg. 17, 1 the dogs χαίρουσιν τὴν φωνὴν τοῦ δεσπότου γνωρίζουσαι); Rv 18:23.
    ⓑ voice as it varies from individual to individual or fr. one mood to another (X., An. 2, 6, 9; Gen 27:22; Tat. 5:2) ἐπιγνοῦσα τὴν φωνὴν τοῦ Πέτρου Ac 12:14. Cp. J 10:4f (s. Ael. Aristid. 46 p. 320, horses). ἤθελον ἀλλάξαι τὴν φωνήν μου Gal 4:20 (ἀλλάσσω 1; φωνή=tone: Diod. S 8, 5, 4 πᾶσαν φωνήν=every variation in tone; Artem. 4, 56 p. 235, 15).
    ⓒ that which the voice gives expression to: call, cry, outcry, loud or solemn declaration (Sb 7251, 21 [III/IV A.D.]=order, command) ὁ Ἰησοῦς ἀφεὶς φωνὴν μεγάλην Mk 15:37. φωνὴ ἐγένετο μία a single outcry arose Ac 19:34 (cp. Jos., Vi. 133). Cp. 22:14; 24:21. Pl. (Ael. Aristid. 52, 3 K.=28 p. 551 D.: ἦσαν φωναί; Jos., Vi. 231, Ant. 15, 52) φωναὶ μεγάλαι loud cries Lk 23:23a; cp. 23b. ἐλάλησαν αἱ βρονταὶ τὰς ἑαυτῶν φωνάς the thunders sounded forth their crashing peals Rv 10:3b. θεοῦ φωνὴ (D φωναί) καὶ οὐκ ἀνθρώπου (this is) the utterance of a god and not of a mere mortal Ac 12:22 (Just., D. 119, 6 τῇ φωνῇ τοῦ θεοῦ; cp. 21, 1 αἱ φωναὶ αὐτοῦ; Plut., Mor. 567f: a divine φωνή sounds forth fr. a φῶς μέγα that appears suddenly; Ael. Aristid. 45 p. 11 D.: Πυθίας φωνή; Epict. 3, 23, 20 ἰδοὺ φωναὶ φιλοσόφου; 3, 22, 50; Biogr. p. 454 people received sayings of Hippocr. ὡς θεοῦ φωνὰς κ. οὐκ ἀνθρωπίνου προελθούσας ἐκ στόματος). φωνὴ ἐνεχθεῖσα αὐτῷ a declaration (was) borne to him 2 Pt 1:17; cp. vs. 18. Also of sayings in scripture αἱ φωναὶ τῶν προφητῶν Ac 13:27 (Ath. 9, 1; cp. Diod S 19, 1, 4 ἡ Σόλωνος φωνή; 20, 30, 2 τῆς τοῦ μάντεως [=τοῦ δαιμονίου] φωνῆς; Diog. L. 8, 14 sayings of Pythagoras). Of apostolic tradition τὰ παρὰ ζώσης φωνῆς καὶ μενούσης Papias (2:4) (s. ζάω, end; on Papias’ ‘living voice’ s. ABaum, NTS 44, ’98, 144–51).
    ⓓ In accordance w. OT and Jewish usage gener. (s. Bousset, Rel.3 315. The Socratic δαιμόνιον [=ὁ θεός Ep. 1, 7] is called ἡ φωνή: Socrat., Ep. 1, 9 [p. 222, 34 Malherbe] τὸ δαιμόνιόν μοι, ἡ φωνή, γέγονεν, cp. Pla., Apol. 31d) ‘the voice’ oft. speaks, though the (heavenly) speaker neither appears nor is mentioned (cp. PGM 3, 119 ἐξορκίζω σε κατὰ τῆς ἑβραικῆς φωνῆς.—In most cases the divine voice is differentiated fr. the divinity: Theopompus [IV B.C.]: 115 Fgm. 69 Jac. [in Diog. L. 1, 115] when Epimenides wishes to build τὸ τῶν Νυμφῶν ἱερόν: ῥαγῆναι φωνὴν ἐξ οὐρανοῦ ‘Ἐπιμενίδη, μὴ Νυμφῶν, ἀλλὰ Διός’=[when E. was building] a shrine for the Nymphs: a voice cried out from heaven, “Epimenides! Not for the Nymphs, but for Zeus!”; Plut., Mor. 355e; 775b; Oenomaus in Eus., PE 5, 28, 2 Lycurgus receives the laws ὑπὸ τῆς θεοῦ φωνῆς in Delphi; Artapanus; 726 Fgm. 3, 21 Jac. [in Eus., PE 9, 27, 21]; Jos., Ant. 1, 185 φ. θεία παρῆν; 3, 90 φ. ὑψόθεν; cp. 2, 267) ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῶν οὐρανῶν λέγουσα (on the voice fr. heaven s. the lit. s.v. βαπτίζω 2a; also JKosnetter, D. Taufe Jesu ’36, esp. 140–90, and FDölger, Ac V/3, ’36, 218–23) Mt 3:17; cp. 17:5. ἦλθεν φ. (ἐκ) Mk 9:7 v.l.; J 12:28; 30 v.l. (TestAbr A 10 p. 88, 15 [Stone p. 24] al.; cp. Ps. Callisth, 1, 45, 2f ἦλθεν φωνὴ ἀπὸ τοῦ ἀδύτου the divine saying follows in direct discourse). ἐξῆλθεν φ. Rv 16:17 (ἐκ); 19:5 (ἀπό τοῦ θρόνου). γίνεται (ἐγένετο) φ. (ἐκ: Plut., Agis et Cleom. 807 [28, 3]: φωνὴν ἐκ τοῦ ἱεροῦ γενέσθαι φράζουσαν; Ael. Aristid. 40, 22 K.=5 p. 62 D.: φωνῆς θείας γενομένης … ἐκ τοῦ μητρῴου [=temple of the Mother of the Gods]) Mk 1:11; 9:7; Lk 3:22; 9:35f; J 12:30 (v.l. ἦλθεν; s. above); Ac 10:13, 15 (both πρὸς αὐτόν); MPol 9:1a; GEb 18, 37 (verb of origin understood), cp. ibid. ln. 38; ἐγένετο φ. κυρίου Ac 7:31 (cp. Jos., Vi. 259 ἐγένοντο φωναί). ἀπεκρίθη φ. ἐκ τ. οὐρανοῦ 11:9; ἦχος φωνῆς μοι ἀπεκρίθη Hv 4, 1, 4. ἀκούειν φωνήν hear a voice (also w. such additions as λέγουσαν, ἐκ w. gen. of place, μεγάλην, gen. of the speaker) Ac 9:4; 22:9; 26:14; Rv 6:6f; 9:13; 10:4, 8; 12:10; 14:2; 18:4; MPol 9:1b; EpilMosq 4; φωνῆς w. the same mng. (w. corresp. additions) Ac 9:7; 11:7; 22:7 (MMeyer, The Light and Voice on the Damascus Road: Forum 2, ’86, 27–35 [Nag Hammadi pp. 30–32]); Rv 11:12; 14:13; 16:1; 21:3; GPt 10:41. Paul speaks διὰ φωνῆς πνεύματος ἁγίου AcPl Ha 11, 5.
    ⓔ special cases: ἐπέστρεψα βλέπειν τὴν φωνὴν ἥτις ἐλάλει μετʼ ἐμοῦ I turned around to see (to whom) the voice that was speaking to me (belonged) Rv 1, 12 (cp. X., Hell. 5, 1, 22 σκεψόμενοι τίς ἡ κραυγή; Aesop 248b H.=141 P.=146 H-H. ἐπεστράφη πρὸς τὴν φ.). φ. βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ (it is) the voice of one calling out in the wilderness (Is 40:3; cp. En 9:2; Jos., Bell. 6, 301) Mt 3:3; Mk 1:3; Lk 3:4. Referring to Is 40:3, John the Baptist applies its words to himself J 1:23 the voice of one calling out in the wilderness (Ael. Aristid. 49, 5 K.=25 p. 489 D.: φ. λέγοντός του ‘τεθεράπευσαι’; Ps.-Pla., Axioch. 1 p. 364a φωνὴ βοῶντός του).—B 9:3.
    ③ a verbal code shared by a community to express ideas and feelings, language (Aeschyl., Hdt. et al.; Cebes 33, 6; Aelian, VH 12, 48; Herodian 5, 3, 4; Diog. L. 8, 3; SEG VIII, 548, 17 [I B.C.]; PLond I, 77, 13 p. 232 [Christ. VIII A.D.]; PGM 12, 188 πᾶσα γλῶσσα κ. πᾶσα φωνή; Gen 11:1; Dt 28:49; 2 Macc 7:8, 21, 27; 4 Macc 12:7; Jos., C. Ap. 1, 1; 50; 73 al.; Just., A I, 31, 1; Tat. 37, 1; Mel., P. 29, 199) 1 Cor 14:10f; 2 Pt 2:16 (an animal w. ἀνθρώπου φ. as Appian, Bell. Civ. 4:4 §14 βοῦς φωνὴν ἀφῆκεν ἀνθρώπου; schol. on Appolon. Rhod. 2, 1146 ὁ κριὸς ἀνθρωπίνῃ χρησάμενος φωνῇ; sim. TestAbr A 3 p. 79, 19 [Stone p. 6]; sim. TestAbr B 3 p. 107, 10 [St. p. 62] a tree; ParJer 7:2 an eagle; Philo, Op. M. 156); Dg 5:1. ὁ λέων εἶπεν μιᾷ φωνῇ AcPlHa 5, 4 (on the probability that μια was misread for θεια s. the editor’s note, p. 41, 4).—B. 1248; 1260. DELG. M-M. EDNT. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > φωνή

  • 3 εὐθύς

    εὐθύς, εῖα, ύ, [dialect] Ion. and [dialect] Ep. [full] ἰθύς (q.v.: so always in Hom.and Hdt.),
    A straight, direct, whether vertically or horizontally, opp. σκολιός, καμπύλος, Pl.Tht. 194b, R. 602c, etc.; κατὰ τὸ εὐθὺ ἑστάναι stands still with reference to the vertical, of a spinning top, ib. 436e; εὐ. πλόος, ὁδοί, Pi.O.6.103, N.1.25, etc.;

    εὐθυτέρα ὁδός X.Cyr.1.3.4

    ;

    ὁδοὺς εὐθείας ἔτεμε Th.2.100

    ;

    ῥόμβος ἀκόντων Pi.O.13.93

    ; εὐθείᾳ (sc. ὁδῷ) by the straight road, Pl.Lg. 716a;

    εὐθεῖαν ἕρπε A.Fr. 195

    ; τὴν εὐ. E.Med. 384;

    ἐπ' εὐθείας D.S.19.38

    , Ascl.Tact.2.6, Plot.2.1.8; so also

    εἰς τὸ εὐ.βλέπειν X.Eq.7.17

    , etc.; πλήρης τοῦ εὐθέος tired of going straight forward, ib.14; ἡ ἐς τὸ εὐ. τῆς ῥητορικῆς ὁδός the direct road to.., Luc.Rh.Pr. 10; κατ' εὐθύ on level ground, LXX 3 Ki.21.23; but ἡ κατ' εὐ. τάσις in the direct line, Apollon.Cit.2; on the same side, Gal.8.62; also, opp. εἰς τὸ ἐντός, Plot.6.7.14.
    2 in moral sense, straightforward, frank, of persons,

    εὐθὺν χρὴ τὸν ἑταῖρον ἔμμεν καὶ μὴ σκολιὰ φρονεῖν Scol. 16

    ;

    κοινᾶνι παρ' εὐθυτάτῳ Pi.P.3.28

    ;

    ῥῆτραι Tyrt.4.6

    ;

    τόλμα Pi.O. 13.12

    ;

    δίκα Id.N.10.12

    ;

    κρῖνε δ' εὐθεῖαν δίκην A.Eu. 433

    , cf.

    Ἀρχ. Ἐφ. 1911.134

     ([place name] Gonni);

    ὁ εὐθὺς λόγος E.Hipp. 492

    ;

    τὸ εὐ. τε καὶ τὸ ἐλεύθερον Pl.Tht. 173a

    ; ἀπὸ τοῦ εὐθέος λέγειν to speak straight out, Th.3.43; ἐκ τοῦ εὐ. ὑπουργεῖν outright, openly, without reserve, Id.1.34; ἐκ τοῦ εὐ., opp. δι' αἰνιγμάτων, Paus.8.8.3: in fem.,

    τὴν εὐθεῖάν τινι συνειπεῖν Plu.Cic.7

    ;

    ἁπλῶς καὶ δι' εὐθείας Id.2.408e

    ; ἀπ' εὐθείας ib.57a, Fab.3; κατ' εὐθεῖαν by direct reasoning, Dam.Pr. 432; μηδὲν ἐξ εὐθείας παρέχει (an amulet) does no good directly, Sor.2.42.
    3 εὐθεῖα, ἡ, as Subst.,
    a (sc. γραμμή) straight line, Arist.APr. 49b35, al., Euc. 1 Def.7, al.; ἐπ' εὐθείας εἶναι lie in a straight line, Archim.Con.Sph.7, al.; ἐπὶ τὴν αὐτὴν εὐ., ἐπὶ τῆς αὐτῆς εὐ. ἐκτείνειν, in the same line, Plb. 3.113.2,3; ἐπὶ μίαν εὐ. ib.8: [comp] Comp.,

    εὐθυτέρα ἡ γραμμὴ γίνεται Arist. Mech. 855a24

    .
    b (sc. πτῶσις) nominative case, D.T.636.5, A.D. Pron.6.11, etc.; κατ' εὐθύ in the nominative, Arist.SE 182a3.
    B as Adv., [full] εὐθύς and [full] εὐθύ, the former prop. of Time, the latter of Place, Phryn.119, etc.
    I [full] εὐθύ, of Place, straight, usu. of motion or direction,

    εὐθὺ Πύλονδε

     straight to..,

    h.Merc.342

    ;

    εὐθὺ πρὸς τὰ νυμφικὰ λέχη S.OT 1242

    ; εὐ. [τὴν ἐπὶ] Βαβυλῶνος straight towards.., X.Cyr.5.2.37: and so c. gen., εὐ. τῶν κυρηβίων, εὐθὺ Πελλήνης, Ar.Eq. 254, Av. 1421;

    εὐ.τοῦ Διός Id. Pax68

    ;

    εὐ. τοὐρόφου Eup.47

    ;

    εὐ. τῆς σωτηρίας Ar. Pax 301

    , cf. Th.8.88, etc.; ἀποθανούμενος ᾔει εὐ. τοῦ δαιμονίου in opposition to.., Pl.Thg. 129a (s.v.l.); cf. ἰθύς.
    2 = ἁπλῶς, simply,

    καλεῖν Thphr.HP3.8.2

    , cf. 9.13.2.
    3 rarely of Time, Philoch.144, Arist.Rh. 1414b25, UPZ77.27 (ii B.C.), PGrenf.1.1.24 (ii B.C.), Aristeas 24, Luc.Nav.22.
    II [full] εὐθύς,
    1 of Time, straightway, forthwith, Pi.O.8.41;

    ὁ δ' εὐ. ὡς ἤκουσε A.Pers. 361

    ;

    ὁ δ' εὐ. ἐξῴμωξεν S.Aj. 317

    ;

    τὸ μὲν εὐ. τὸ δὲ καὶ διανοούμενον Th.1.1

    , cf. 5.3, 7.77; joined with other adverbial words,

    τάχα δ' εὐ. ἰών Pi.P.4.83

    ;

    εὐ. κατὰ τάχος Th.6.101

    ; εὐ. παραχρῆμα (v. sub παραχρῆμα)

    ; εὐ. ἀπ' αρχῆς Ar. Pax84

     (anap.);

    εὐ. ἐξ ἀρχῆς X.Cyr.7.2.16

    ; ἐξ ἀρχῆς εὐ. Arist.Pol. 1287b10;

    εὐ. κατ' ἀρχάς Pl.Ti. 24b

    ;

    ἀφ' ἑσπέρας εὐ. ἤδη Luc. Gall.1

    ; εὐ. ἐκ νέου, ἐκ παιδός, even from one's youth, Pl.R. 485d, 519a;

    εὐ. ἐκ παιδίου X.Cyr.1.6.20

    : with a part.,

    εὐ. νέοι ὄντες Th.2.39

    ;

    εὐ. ἥκων X.An.4.7.2

    ;

    εὐ. ἀπεκτονώς D.23.127

    ; τοῦ θέρους εὐ. ἀρχομένου just at the beginning of summer, Th.2.47; ἀρξάμενος εὐ. καθισταμένου [τοῦ πολέμου] from the very beginning of the war, Id.1.1; εὐ. ἀποβεβηκότι immediately on disembarking, Id.4.43; εὐ. γενομένοις at the moment of birth, Pl.Tht. 186b: metaph., at once, naturally, ὑπάρχει εὐθὺς γένη ἔχον τὸ ὄν Being falls at once into genera, Arist. Metaph. 1004a5, cf.Po. 1452a14: with Subst.,

    ἡ τῶν Ἰταλιωτῶν εὐθὺς φυγή Hdn.8.1.5

    .
    2 less freq. in a local relation, ὑπὲρ τῆς πόλεως εὐ. just above the city, Th.6.96; παρ' αὐτὴν εὐ. ὁ ἔσπλους ἐστίν directly past it (the mole), Id.8.90; ἐγγύτατα τούτου εὐ. ἐχομένη immediately adjoining this, ibid., cf. Theoc.25.23; εὐ. ἐπὶ τὴν γέφυραν Foed. ap. Th.4.118, cf. X.Cyr.7.2.1,2, 2.4.24, Ages.1.29; τὴν εὐ. Ἄργους κἀπιδαυρίας ὁδόν the road leading straight to Argos, E.Hipp. 1197 (condemned by Phot.);

    εὐ. Λυκείου Pherecr.110

    , cf. Arist.HA 498a32, etc.
    3 of Manner, directly, simply, v.l. in Pl.Men. 100a.
    4 like αὐτίκα 11: for instance, to take the first example that occurs,

    ὥσπερ ζῷον εὐθύς Arist.Pol. 1277a6

    , cf. Cael. 284b10, etc.;

    οἷον εὐθύς Cleom. 1.1

    , D.Chr.11.145.
    C regul. Adv. [full] εὐθέως, used just as εὐθύς, S.Aj.31, OC 994, E. Fr.31, Pl.Phd. 63a, etc.; αἰσθόμενος εὐθέως as soon as he perceived, Lys.3.11;

    ἐπεὶ εὐθέως ᾔσθοντο X.HG3.2.4

    ;

    εὐθέως παραχρῆμα Antipho 1.20

    , D.52.6.
    2 = εὐθύς B. 11.4, οἷον εὐθέως as for example, Plb.6.52.1,12.5.6 (dub. sens. in Hp.Art.55); so εὐ. alone, Ph.2.589. ( εὐθέως is the commoner form in later Greek, PCair.Zen.34.17 (iii B.C.), etc.)

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > εὐθύς

  • 4 πύθων

    πύθων, ωνος, ὁ (fr. Πυθώ, the region in which the city of Delphi lay) orig. ‘the Python’, acc. to Strabo 9, 3, 12 the serpent or dragon that guarded the Delphic oracle; it lived at the foot of Mt. Parnassus, and was slain by Apollo. Later the word came to designate a spirit of divination, then also of ventriloquists, who were believed to have such a spirit dwelling in their belly (Plut., Mor. 414e τοὺς ἐγγαστριμύθους νῦν πύθωνας προσαγορευομένους. Sim., Erotiani Vocum Hippocr. Coll. Fgm. 21 p. 105, 20 Nachmanson; Hesychius and Suda on ἐγγαστρίμυθος, also L-S-J-M on the same word.—Suda on Πύθωνος: δαιμονίου μαντικοῦ. τάς τε πνεύματι Πύθωνος ἐνθουσιώσας καὶ φαντασίαν κυήσεως παρεχομένας τῇ τοῦ δαιμονίου περιφορᾷ ἠξίου τὸ ἐσόμενον προαγορεῦσαι=of Python: of a soothsaying divinity. It deemed such women worthy of foretelling the future who were in ecstasy with the Python’s spirit and exhibited at the whirling of the divinity an appearance of conception; Ps.-Clem., Hom. 9, 16 καὶ πύθωνες μαντεύονται, ἀλλʼ ὑφʼ ἡμῶν ὡς δαίμονες ὁρκιζόμενοι φυγαδεύονται; Syntipas p. 62, 6; 15; 63, 4 πύθωνος πνεῦμα. So as loanw. in rabb.—On the difference betw. ancient and modern ideas of ventriloquism, s. A-JFestugière, RB 54, ’47, 133 and s. OED s.v. ventriloquist) πνεῦμα πύθωνα a spirit of divination or prophecy (in apposition like ἄνθρωπος βασιλεύς) Ac 16:16 (v.l. πνεῦμα πύθωνος=‘the spirit of a ventriloquist.’—Philochoros [300 B.C.]: 326 Fgm. 78 Jac. refers to women w. this ability).—WEbstein, D. Medizin im NT u. im Talmud 1903; JTambornino, De Antiquorum Daemonismo 1909; FDölger, Der Exorzismus im altchristl. Taufritual 1909; AWikenhauser, Die AG 1921, 401ff; TOesterreich, D. Besessenheit 1921, esp. 319–30; RMacMullen, Enemies of the Roman Order ’75, 128–51.—Pauly-W. XXIV 609f; Kl. Pauly IV 1280; Haenchen, ad loc. DELG s.v. Πυθώ. 1263–66. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > πύθων

  • 5 συλ-λαμβάνω

    συλ-λαμβάνω (s. λαμβάνω), zusammennehmen, zusammenfassen; ἑνὶ ἔπεϊ πάντα συλλαβὼν εἶπεν, Her. 3, 82; πᾶν συλλαβὼν εἴρηκας, 7, 16, 3; κόμην ἀπρὶξ ὄνυξι συλλαβὼν χερί, Soph. Ai. 303; – τὸ στόμα καὶ τοὺς ὀφϑαλμούς, einem Todten Mund und Augen zudrücken, Plat. Phaed. 118 c; – umfassen, zusammenbringen, z. B. zersprengte Krieger wieder sammeln, Her. 5, 46; εἰς ἓν πάντα συλλαβών, Plat. Soph. 234 b; ἁπάσας τὰς δυνάμεις συλλαβοῠσα ὑφ' αὑτῇ ἔχει, Gorg. 456 a; – ergreifen, fassen; συλλαβὼν τέρας, Pind. Ol. 13, 73; συλλαβὼν ἔμπρησον, Soph. Phil. 788; συλλάβετέ γ' αὐτόν, 991; auch ἔκπλει σεαυτὸν συλλαβὼν ἐκ τῆςδε γῆς, 573; οὐχὶ συλλήψεσϑ' ἄγραν; Eur. Or. 1346; gefangen nehmen, μέλλων συλληφϑήσεσϑαι, Thuc. 1, 134; Xen. Cyr. 8, 8, 6 An. 1, 1, 3 u. öfter; τὸν πολιτικὸν οὐδαμοῦ συνελάβομεν, ἀλλ' ἡμᾶς ἔλαϑεν ἐκφυγών, Plat. Polit. 275 d, vgl. Lach. 194 b; – empfangen, schwanger werden, Sp., wie Plut. de vit. aer. al. 4. – Uebertr. = mit den Sinnen auffassen u. mit dem Verstande begreifen, vernehmen, verstehen, τὸ ῥηϑέν, τὴν φωνήν, τὸν λόγον, τὴν Ἑλλάδα γλῶσσαν, τὸ ϑεοπρόπιον, Her. 1, 91. 2, 49. 56. 3, 64. 4, 114; Plat. Soph. 218 c u. öfter, u. Folgde; – mit Einem eine Sache anfassen, τινί, Her. 6, 125, vgl. 7, 6; τινί τινος, Ar. Ran. 441; mit Hand anlegen, be i ste hen, helfen, συλλάβοι δ' ἐνδίκως παῖς ὁ Μαίας, Aesch. Ch. 799; οὐδ' ὅςτις νόσου κάμνοντι συλλάβοιτο, Soph. Phil. 282, wo Buttmann nicht νόσον zu ändern brauchte; vgl. σύλλαβε μόχϑων Eur. H. A. 160; συλλήψομαι τοῦδέ σοι κἀγὼ πόνου, Med. 946; συλλαμβάνειν τινί, Her. 6, 125, vgl. 7, 6; τινὶ τοῦ πράγματος, Ar. Vesp. 734 u. öfter; ἡ τύχη συλλαμβάνει ἡμῖν, Isocr. 1, 3; Xen. Cyr. 2, 5, 49 Mem. 2, 6, 37; εἴς τι, zu Etwas behülflich sein, Cyr. 1, 6, 25; Plat. Legg. X, 905 c; gewöhnlicher ist in dieser Bdtg das med., Her. 3, 49; ξυνελάβοντο τοῦ τοιούτου οὐχ ἥκιστα οἱ στρατηγοί, Thuc. 4, 47, u. öfter; Xen. Ages. 2, 30; οἷς ἂν συλλάβηται τῆς συνουσίας ἡ τοῠ δαιμονίου δύναμις, Plat. Theag. 129 e.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > συλ-λαμβάνω

  • 6 λόγος

    -ου + ὁ N 2 54-342-344-246-252=1238 Gn 4,23; 29,13; 34,18; Ex 4,28; 5,9
    word (stereotypical rendition of דבר) Gn 4,23; word of God Nm 11,23; word, message, oracle (of God) Jer 1,4; deliberation Jb 7,13; question, request 2 Sm 14,22; word of command Ex 4,28; case, cause Jb 22,4; condition, promise 2 Sm 3,13; thing spoken of, matter Ex 18,19; event 2 Sm 11,19; account 1 Mc
    10,42; accounts, treasury, revenue 1 Mc 10,44; (some)thing (semit., rendering Hebr. דבר) 1 Kgs 5,1(7)
    λόγῳ seemingly 3 Mc 3,17; εἰς φερνῆς λόγον on account of the dowry 2 Mc 1,14; παρὰ λόγον illegal, without cause 2 Mc 4,36; κατὰ λόγον according to one’s expectations, as one wishes 3 Mc 3,14; ἐν παντὶ λόγῳ by all means, i.e. with all (his) intellect Est 1,1l; ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ in word and deed Sir 3,8; μὴ λόγον ἔχε τοῦ δαιμονίου τούτου do not take care of this demon, do not take this demon into consideration TobS 6,16; μὴ δότω ὁ βασιλεὺς κατὰ τοῦ δούλου αὐτοῦ λόγον let not the king bring a
    charge against his servant 1 Sm 22,15; τοῦ ἀποδιδόναι αὐτοῖς τοὺς σατράπας λόγον for the satraps to give account to them DnTh 6,3; λόγον οὐκ ἔχουσιν πρὸς ἄνθρωπον they had no intercourse with any one JgsB 18,7; ἐρωτήσω σε λόγον I shall ask you a question Jer 45(38),14; ἠμφιέσαντο λόγους they clothed their words, they embellished their words, they concealed their plans, they acted secretly 2 Kgs 17,9; οἱ δέκα λόγοι the ten command-ments Ex 34,28; βιβλίον λόγων τῶν ἡμερῶν Book of the Chronicles 1 Kgs 14,29; ὁ παντοδύναμος λόγος the al-mighty Word, hypostatic manifestation of the Lord’s power Wis 18,15
    *Jb 7,13 ἰδίᾳ λόγον ? corr.? δία λόγον for MT יחישׂ/ב ⋄יחשׂ in my complaint, in my concern; *Prv 26,18 λόγους words corr. λόγχας? lances for MT זקים arrows of fire; *2 Chr 34,24 τοὺς πάντας λόγους all the words-כל־הדברים (see 2 Kgs 22,16) for MT כל־האלות all the curses; *Is 10,23 λόγον word, matter מלה for MT כלה consumption; *Mi 1,2 λόγους words-מלים for MT כלם all of them; *Hab 3,5 λόγος word-ָבר דָּ for MT ֶבר דֶּ pestilence, see also Ps 90(91),3; *DnLX X 12,3 τοὺς λόγους the words- הדברים? for MT (=Theod.) הרבים many
    Cf. BARR 1961 129-140.220-222.236-237.249; DODD 1954 115-121 and passim; DOGNIEZ 1992 41-
    43.341-342; HARL 1971=1992a 189.244 (Is 10,23); JEANSONNE 1988 77-78 (Dn 12,3); LARCHER 1984
    565; 1985 910.1015- 1016.1018-1022 (Wis 18,15-16); LE BOULLUEC 1989 58.205.346; REPO 1951, 1-
    204; →NIDNTT

    Lust (λαγνεία) > λόγος

  • 7 μαρτυρία

    μαρτυρία, ας, ἡ (s. μαρτυρέω; Hom.+—KLatte, Martyria: Pauly-W. XIV 2, 2032–39; Kl. Pauly III 1058).
    ① confirmation or attestation on the basis of personal knowledge or belief, testimony
    ⓐ act of testifying testimony, testifying (Pla., Leg. 11 p. 937a εἰς μαρτυρίαν κληθείς; Epict. 3, 22, 86 the μ. of the Cynic; PHal 1, 222 εἰς μαρτυρίαν κλῆσις; Iren. 5, 28, 4 [Harv. II 403, 5] διὰ τὴν πρὸς τὸν θεὸν μ. κατακριθεὶς πρὸς θηρία) οὗτος ἦλθεν εἰς μαρτυρίαν J 1:7. Of the two witnesses: ὅταν τελέσωσιν τ. μαρτυρίαν αὐτῶν Rv 11:7.
    ⓑ content of testimony
    α. of historical attestation or testimony (Diod S 11, 38, 6 τῆς ἱστορίας δικαία μαρτυρία; Just., D. 79, 2 ἀπʼ αὐτοῦ τοῦ Ἠσαίου) J 19:35; 21:24 (JChapman, JTS 31, 1930, 379–87); Papias (2:17).
    β. esp. w. ref. to Jesus
    א. of human testimony concerning Jesus: by the Baptist J 1:19. By Paul Ac 22:18 (s. TRE XXIII 23–31). By believers Rv 12:11. Human testimony rejected J 5:34.
    ב. of transcendent testimony concerning Jesus: he bears witness to himself as the central point of the Christian message: J 3:11, 32f; 8:14. His self-attestation is rejected vs. 13; cp. 5:31. Jesus also testifies concerning himself in Rv 1:2, 9.—God attests him (cp. Ael. Aristid. 45 p. 12 D.: μ. παρὰ Ἀπόλλωνος, p. 13 ἐκ Διός; Dexippus Athen. [III A.D.]:100 Fgm. 1, 7 Jac. ἡ τοῦ θεοῦ μ. for the ‘god’ Lycurgus) J 5:32, 36 (μαρτυρία μείζων as Dionys. Soph., Ep. 77.—Cp. Orig., C. Cels. 8, 9, 25 τὰ ὑπʼ αὐτοῦ γενόμενα παράδοξα … τὴν ἀπὸ θεοῦ εἶχε μ.). 1J 5:9bc, 10ab, 11.—RAsting (s. εὐαγγέλιον, end).—On John s. EHoskyns, The Fourth Gosp., ed. FDavey ’47 p. 58–95.
    ג. Rv speaks of the μαρτυρία or the μ. Ἰησοῦ which the Christians, or certain Christians (martyrs, prophets), possess: 6:9; 12:17; 19:10ab; 20:4.—FMazzaferri, Bible Translator 39, ’88, 114–22: John’s book is the personal testimony of Jesus.
    ② testimony in court, testimony (Demosth. 29, 7 al.; Jos., Ant. 4, 219) Mk 14:56, 59; Lk 22:71. κατά τινος against someone Mk 14:55; δύο ἀνθρώπων ἡ μ. the testimony of two persons J 8:17.
    ③ attestation of character or behavior, testimony, statement of approval (Jos., Ant. 6, 346; cp. Did., Gen. 212, 1) 1J 5:9a; 3J 12; Tit 1:13. ἡ μ. τῆς ἀγαθῆς πράξεως testimony concerning good deeds 1 Cl 30:7. μαρτυρίαν καλὴν ἔχειν ἀπὸ τῶν ἔξωθεν have a good standing with outsiders 1 Ti 3:7 (μ.=recommendation: Dio Chrys. 28 [45], 9; Chion, Ep. 2; SIG1073, 17 [II A.D.]).—In the obscure concatenation of clauses 1:6, love seems to be ἔργων δικαιοσύνης μαρτυρία a testimony of upright deeds.—Of a good testimony fr. God (Dio Chrys. 16 [33], 12 τῆς μεγίστης ἔτυχε μαρτυρίας παρὰ τοῦ δαιμονίου) Hs 5, 2, 6.
    ④ testimony that invites death, a martyr’s death, martyrdom (Iren. 1, 28, 1 [Harv. I 220, 10]) MPol 1:1; 13:2; 17:1.—DELG s.v. μάρτυς. M-M. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > μαρτυρία

  • 8 πυκνός

    πυκνός, u. poet. πυκινός, a) von der Beschaffenheit einer Masse, dicht, fest, derb, im Ggstz des Lockern u. Losen; ϑώρηξ, Il. 15, 529; ἀσπίδα ῥινοῖσιν πυκινήν, 13, 804; χλαῖνα πυκνὴ καὶ μεγάλη, Od. 14, 521; λέχος, Il. 9, 621 Od. 7, 340. 23, 177, eigtl. wohl von dichter, festgeschüttelter Streu od. festgestopftem Bett; καὶ μαλακόν, Il. 14, 349; νέφος, 5, 751. 8, 395; νεφέλη, 16, 288; πυκνὰ νέφεα, Hes. O. 555; ὀστοῠν, Plat. Tim. 75 a; πυκνὰ καὶ βαρέα, 52 e, u. sonst; καὶ λεῖα, Rep. VI, 510 a; χρυσοῠ πυκνότερον ὄν, Tim. 59 b; σπάρτα, Xen. An. 4, 7, 15. – b) von der Verbindung einzelner Theile zu einem Ganzen, dicht gedrängt, in dichten Schaaren, nahe beisammen, im Ggstz des Zerstreu'ten, Vereinzelten, weit aus einander Liegenden; ὀδόντες, σταυροί, πυκνοὶ καὶ ϑαμέες, Od. 12, 92. 14, 12; πυκιναὶ φάλαγγες, πυκναὶ στίχες, dichte Schaaren, Il. 4, 281. 7, 61 u. sonst; Hes. Th. 935; βέλεα, Il. 11, 576, λίϑοι, 16, 212, in dichter Menge abgeschossen, geworfen; πυκινῇσιν λιϑάδεσσιν, Od. 23, 193; aber πυκνοῖσιν λάεσσιν, mit dicht gehäuften Steinen, Il. 24, 798; πυκνὰ καρήατα, dicht gedrängte Köpfe, Kopf an Kopf gedrängt, 11, 309; σταυροί, 24, 453; auch mit dem dat., πυκνοὶ ἐφέστασαν ἀλλήλοις, dicht an einander gedrängt, 13, 133. 16, 217 Od. 5, 480; πυκνὰ πτερά, dicht gefiederte Flügel, Il. 11, 454. 23, 879 Od. 5, 53 u. sonst; bes. vom dichten Laube, dichter Waldung: ὄζοι, Il. 21, 245; ϑάμνοι, Od. 5, 471; πέταλα, 19, 520; ὕλη, Il. 18, 320 Od. 6, 128; λόχμη, 19, 439; δρυμά, Il. 11, 1, 18; – σύες πυκινοὺς κευϑμῶνας ἔχοντες, Od. 10, 283, was man auch zu c) ziehen kann; vgl. Hes. O. 534; – πυκνοὺς ϑεοπρόπους ἴαλλεν, Aesch. Prom. 661; πυκνοῖς ὄσσοις δεδορκώς, 681, häufig, u. öfter; πυκιναῖς δρόσοις, Soph. Ai. 1178; πυκνῇ νιφάδι, Eur, Andr. 1130; u. in Prosa: πυκναῖς ϑριξί, Plat. Prot. 321 a; häufig, τοῖς ἐρωτήμασι τοῠ ξυνϑήματος πυκνοῖς χρώμενοι, Thuc. 7, 44; ἡ εἰωϑυῖά μοι μαντικὴ ἡ τοῠ δαιμονίου πάνυ πυκνὴ ἦν, Plat. Apol. 40 a, u. öfter; δένδρα, Xen. An. 4, 8, 2; φάλαγξ, 2, 3, 3, wie Pol. πυκνοτέρας ἢ πρόσϑεν τὰς σημαίας καϑιστάνων, 3, 113, 3. – In der Musik das wiederholte Angeben desselben Tones. – c) fest zusammengefügt, verschlossen; δόμ ος, Il. 10, 267. 12, 301 Od. 6, 134 u. sonst; χηλός, 13, 68; ϑύραι, Il. 14, 167. – Uebh. tüchtig in seiner Art; πυκινὸν ἄχος, ein tüchtiges, großes Leid, Il. 16, 599, vgl. Od. 11, 88; so ἄτη, Il. 24, 480; μελεδῶναι, Od. 19, 516; dah. übertr. auf den Geist, πυκιναὶ φρένες, Il. 14, 294, ursprünglich = dichtes, festes Zwerchfell, was als der Sitz eines tüchtigen Verstandes galt; Διὸς πυκινὸς νόος, 15, 461, wie Archil. 60; φρήν, Eur. I. A. 67; Ar. Ach. 420; μήδεα, Il. 3, 208; πυκινὰ φρεσὶ μήδε' ἔχοντες, 24, 282; Od. 19, 353; πυκινὴ βο υλή, Il. 2, 55. 9, 76; ἐφετμή, verständig, 18, 216; μῠϑος, ein tüchtiges, verständiges Wort, Od. 3, 23, wie πυκινὸν ἔπ ος, Il. 11, 788; dah. liegt auch schlaues, vorsichtiges Verbergen der Absicht darin, wie πυκινὸς λόχος, 24, 779, vgl. Od. 11, 525, ἠμὲν ἀνακλῖναι ἠδ' ἐπιϑεῖναι, wobei man an den eigentlichen Ort des Hinterhalts, das Versteck denken muß; so auch δόλος, Il. 6, 187. – Aehnl. bei den folgdn Dichtern; πυκινῷ ϑυμῷ, Pind. P. 4, 73; πυκινὰν μῆτιν, 4, 58; πυκναῖς βουλαῖς, I. 6, 8; auch von Menschen, klug, verschlagen, Σίσυφον πυκνότατον παλάμαις, Ol. 13, 52; vgl. Soph. μάλα τοι ἄπορα πυκινοῖς ἐνιδεῖν πάϑη, Phil. 843; πυκνότατον κίναδος, Ar. Av. 429; auch in Prosa, καὶ τοῠτο πυκνῆς διανοίας ἐχόμενον ἐφϑέγξατο, Plat. Rep. VIII, 568 a. – Adv. al πυκινῶς und nach Hom. πυκνῶς, bes. ϑύραι, σανίδες πυκινῶς ἀραρυῖαι, dicht, fest verbunden, fest verschlossen, Il. 9, 475 Od. 2, 344 u. oft; u. übertr., πυκινῶς ἀκάχημαι, ich betrübe mich tüchtig, sehr, Il. 19, 312 Od. 19, 95 u. sonst; πυκινῶς ὑποϑήσομαι, nachdrücklich, bedächtig ermahnen, rathen (s. ob. 2), Il. 21, 293 Od. 1, 279; πυκνῶς ποικίλους λόγους ἀνεῠρεν, Ar. Th. 438. – b) eben so πυκνόν u. πυκνά, πυκινόν u. πυκινά gebraucht, dicht, häufig; πήρην πυκνὰ ῥωγαλέην, Od. 13, 438. 17, 198; πυκνὰ ἑκατέρωσ' ἀποβλέπειν, Plat. Rep. VI, 501 b; u. comparat., νῠν δὲ σὲ χρὴ πυκνότερον δεῦρο ἰέναι, Rep. I, 328 d, wie πυκνότερον ἐν ταυϑοῖ παρέρχεται Dem. 41, 24; u. übertr., πυκινόν περ ἀχεύων Od. 11, 88, ἀνεστενάχιζε Il. 10, 9, πυκνὰ μάλα στενάχων 18, 318, ἐμοὶ πυκινὰ φρονέοντι Od. 9, 445.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > πυκνός

  • 9 ευθυ

         εὐθύ
        I
         (ῠ) adv.
        1) прямым путем, прямо, напрямик
        

    (Πύλονδε и ἐς Πύλον HH.; πρὸς τὰ νυμφικὰ λέχη Soph.)

        εὐ. τέν ἐπὴ Βαβυλῶνος ἄγειν τινά Xen. — вести кого-л. прямо в Вавилон;
        ἥ εὐ. ὁδός Plat. — прямой путь

        2) против, наперекор
        II
        praep. cum gen. прямо в, по направлению к
        

    (τῆς Φασήλιδος Thuc.; Ἐφέσου καὴ Ἰωνίας Plat.)

         III
        - έος τό досл. прямизна, перен. прямота
        

    εἰς τὸ εὐ. Xen., Luc. — прямо;

        τὸ εὐ. καὴ τὸ ἐλεύθερον Plat. — прямота и независимость;
        ἀπὸ и ἐκ τοῦ εὐθέος Thuc., κατ΄ εὐ. Arst. — напрямик, без обиняков

    Древнегреческо-русский словарь > ευθυ

  • 10 ως

        I.
        ὠς
        Arph. в произнош. скифа = ὡς См. ως I и II
        II.
        ὡς
        I
        conj.
        1) (с ind. или conjct.) как, словно
        

    ὡς (δὲ) …ὡς Hom., ὡς …τώς Aesch., ὡς …οὕτω Hom., Soph., ὦδε (οὕτως) …ὡς Soph., Xen., αὕτως …ὡς Soph. — как …так;

        ὡς δὲ λέων μήλοισιν ἐνορούσῃ Hom. — как лев нападает на овец;
        ἀνέμου ὡς πνοιή Hom. — словно порыв ветра;
        ὡς οὐκ ἀΐοντι ἐοικώς Hom. — словно ничего не слыша;
        βόες ὣς ἀγελαῖαι Hom. — словно стадо коров

        

    ὡς ὅ μάντις φησίν Aesch. — как говорит прорицатель;

        ὡς ἐγὼ θέλω Soph. — как я (того) желаю;
        ὡς πάντες ἐπισθάμεθα Xen. — как все мы знаем;
        ὡς ἐμοί (sc. δοκεῖ) Soph., Plat. — как мне кажется;
        ὡς ᾤετο Xen. — как он думал;
        ὡς φάτις ἀνδρῶν Soph. — как говорят люди;
        ὡς τοῦ δαιμονίου προσημαίνοντος Xen. — в соответствии со знамениями божества;
        ὡς σφίσι δοκέειν Her. — по их мнению;
        ὡς ἐμοὴ καταφαίνεται εἶναι Her. — как мне представляется;
        ὡς ἔοικεν, οὐ νεμεῖν ἐμοὴ μοῖραν Soph. — он, кажется, не признает принадлежащего мне права (нередкий оборот, образовавшийся от слияния двух: οὐ νεμεῖ, ὡς ἔοικεν и ἔοικεν οὐ νεμεῖν) ; ὡς ἀπ΄ ὀμμάτων Soph. — судя по виду, на вид

        3) (с ind., conjct. или opt.) что
        

    ὡς μηδὲν εἰδότ΄ ἴσθι μ΄ ὧν ἀνιστορεῖς Soph. — знай, что мне ничего не известно из того, о чем ты расспрашиваешь;

        μέ δείσητε ὡς οὐχ ἡδέως καθευδήσετε Xen. — не бойтесь, что вам неудобно будет спать;
        ταύτην ποτ΄ οὐκ ἔσθ΄ ὡς γαμεῖς Soph. — ты не сможешь на ней жениться

        4) (с ind., conjct. или opt.) чтобы, с целью
        παρεσκευάζοντο ὡς πολεμήσοντες Thuc. — (афиняне) готовились к войне;
        φρύγανα συλλέγειν ὡς ἐπὴ πῦρ Xen. — собирать хворост для костра;
        ὡς ἡμῖν λέξειαν (v. l. λέξαι) τὰ γενόμενα Xen., — чтобы рассказать нам о происшедшем;
        ὡς πᾶσιν ἀνθρώποις φόβον παράσχοι τοῦ στρατεῦσαί ποτε ἐπ΄ αὐτόν Xen. — чтобы у всех навсегда отбить охоту воевать против него;
        ἡνίχ΄ ἱκόμην ὡς μάθοιμι Soph. — когда я пришел узнать;
        ὡς τί δέ τόδε ; Eur. — к чему это?;
        ὡς ἔπος εἰπεῖν, реже ὡς εἰπεῖν ἔπος Plat. или ὡς εἰπεῖν Her. — так сказать;
        ὡς συντόμως или συνελόντι εἰπεῖν Xen. — коротко говоря

        5) так как
        

    ὡς οὕτως ἐχόντων Her. — при таком положении вещей;

        τί ποτε λέγεις ; ὡς οὐ μανθάνω Soph. — что это ты говоришь? ибо я не понимаю

        6) как только, когда
        

    ὡς δ΄ ἴδεν, ὣς … Hom. — лишь только он увидел (ее), так …;

        ὅ δ΄ εὐθὺς ὡς ἤκουσεν Aesch. — как только он это услышал

        7) (с conjct. или opt.) всякий раз как
        8) до тех пор, пока
        ὡς ἂν ἥλιος ταύτῃ μὲν αἴρῃ Soph. — до тех пор, пока солнце будет здесь восходить

        9) вследствие чего, так что
        

    (ἐνετύγχανον τάφροις, ὡς μέ δύνασθαι διαβαίνειν ἄνευ γεφυρῶν Xen.)

        II
        adv.
        1) насколько, поскольку, в какой мере (степени)
        μή μου προκήδου μᾶσσον, ὡς ἐμοὴ γλυκύ Aesch. — не заботься обо мне больше, чем мне (было бы) приятно;
        μαλακώτερος ἢ ὡς κάλλιον Plut. — изнеженнее, чем подобает;
        ὡς ἕκαστος αὐτῶν Her. — кто по каким соображениям, т.е. каждый по тем или иным причинам;
        ὡς ἐκ τῶν ὑπαρχόντων Thuc. — применительно к обстоятельствам;
        ὡς (ἐπὴ) τὸ πολύ Plat. — по большей части, чаще всего;
        ὡς ἐπὴ πλεῖστον Thuc. — как можно больше, всячески;
        ὡς τὸ ἐπίπαν Her. — вообще, обычно;
        ὡς ἀληθῶς Plut., ὡς ἐτύμως Aesch. и ὡς ἐτητύμως Soph. — поистине, в действительности;
        πότερον ὡς ἀληθεστέρως δοκεῖ σοι λέγεσθαι ; Plat. — которое высказывание кажется тебе истиннее?;
        ἦν δὲ οὐδὲ ἀδύνατος ὡς Λακεδαιμόνιος εἰπεῖν Thuc. — для лакедемонянина он не был лишен красноречия;
        μακρὰ ὡς γέροντι ὁδός Soph. — долгое для старика путешествие

        2) (для усиления superl.)
        

    ὡς ἂν δυνώμεθα κράτιστα Xen. — изо всех наших сил;

        προεῖπον ὡς ἐδύναντο ἀδηλότατα Thuc. — они объявили самым доверительным образом;
        ὡς ὅτι βέλτιστος Plat. — самый что ни на есть лучший;
        ὡς ἐν ἐχυρωτάτῳ ποιεῖσιθαί τι Xen. — обеспечить что-л. самым надежным образом

        3) как, в качестве
        4) как, каким образом
        

    οἶσθ΄ ὡς ποίησον ; Soph. — поступи, знаешь как?;

        ὡς ἂν ποιήσῃς Soph. — как бы ты ни поступил

        5) как бы, якобы, будто (с ind. и opt.)
        ὡς δέοι τὸν στρατιώτην φοβεῖσθαι μᾶλλον τὸν ἄρχοντα ἢ τοὺς πολεμίους Xen. — (утверждали, что Кир сказал), будто солдат должен бояться (своего) начальника больше, чем неприятелей

        6) приблизительно, около
        ὡς τὸ τρίτον μέρος Thuc. — приблизительно треть;
        παῖς ὡς ἑπταετής Plat. — мальчик лет семи;
        διὰ σταδίων ὡς πέντε μάλιστα Her. — стадиев приблизительно через пять

        7) (усилительное в возгласах удивления, нетерпения, пожелания)
        

    ὡς ἄνοον κραδίην ἔχες! Hom. — как ты безрассуден!;

        ὡς ἀστεῖος ὅ ἄνθρωπος! Plat. — какой обходительный человек!;
        ἀλλ΄ ὡς πάρεστιν ἄγγελος οὐδείς! Arph. — но ведь нет же ни одного вестника!;
        ὡς ἔρις ἀπόλοιτο! Hom. — да погибнет вражда!;
        ὡς ὤφελε ζῆν! Xen. — ах, если бы он жил!;
        θαυμαστῶς ὡς! Plat. — прямо поразительно!;
        ἀλλ΄ ὑπερφυῶς ὡς ὁμολογῶ Plat. — да я совершенно согласен;
        ὑπερφυῶς δέ τὸ χρῆμα ὡς δύσγνωστον φαίνεται! Plat. — ну и до чего же, оказывается, это трудно!;
        ὡς ταραττέτω πάντα! Arph. — ах, да пусть он перевернет все вверх дном!

         III
        praep. cum acc. к
        

    (τινα Soph., Her., Arph., Thuc.)

        αἰεὴ τὸν ὁμοῖον ἄγει θεὸς ὡς τὸν ὁμοῖον погов. Hom. — бог всегда толкает подобного к подобному

        III.
        ὥς
        I
        тж. ὧς adv. так, таким (следующим) образом
        

    (ὣς εἰπών Hom.)

        ὣς οὖν χρῆ καὴ ἡμᾶς ποιοῦντας Thuc. — так и нам следует поступить;
        οὐδ΄ ὣς οὐδὲν ἄναρχον κατελείπετο Xen. — и таким образом ни одна часть не осталась без начальника

        II
        conj. так
        

    ὣς ἐμείναμεν Ἠῶ Hom. — так мы ждали Зари;

        ὡς …, ὥς Hom., Plat., Theocr. — как только …, так;
        ὥσπερ …ὣς δὲ καί … Plat. — как …, точно так же и …

         III
        (после слова, к которому относится) = ὡς См. ως (напр., ὄρνιθες ὥς)
        IV.
        ὦς
         ὠτός τό дор. Theocr. = οὖς См. ους
        V.
        ὧς
        дор. adv. (= οὗ См. ου) где
        

    ὧδε …, ὧς Theocr. — там …, где

    Древнегреческо-русский словарь > ως

  • 11 βραβεύω

    II c. acc., arbitrate, decide on,

    τὰ τῶν ἄλλων δίκαια D.3.27

    , cf. Arist.Ath.9.2;

    κρίσεις Plu.Cic.35

    ; δικαστήριον ib.9;

    ἅμιλλαν Id.2.960a

    , etc.: c. acc. et dat.,

    ἀγῶνα ἰσχυρὸν ἐβράβευσεν αὐτῷ LXX Wi.10.12

    ;

    προσήκει βασιλεῖ τὰ δίκαια β. τοῖς ὑπηκόοις Muson.8p.33H.

    :—[voice] Pass.,

    βραβευθήσεται τὰ τοῦ πολέμου τῷ νενικηκότι J.AJ6.9.1

    ;

    τὰ παρά τν ι βραβευόμενα Isoc.5.70

    ;

    συνέβη.. τὴν κρίσιν βραβευθῆναι SIG685.37

    (Cret.).
    2 direct, control, Michel163.10 ([place name] Delos), AP12.56 (Mel.);

    νοῦς β. πάντα Ph.1.94

    :—[voice] Pass., Plb.6.4.3, Plu.Pel.13;

    πάντων ὑπὸ τοῦ δαιμονίου -ομένων Phld.Herc.1251.7

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > βραβεύω

  • 12 παλίντροπος

    A turned away, averted, ὄμματα, ὄψις, A.Ag. 777(lyr.), Supp. 173 (lyr.).
    II turning back, π. ἕρπειν, στρέφεσθαι, S.Ph. 1222, E.HF 1069 (lyr.);

    π. ἐκ πολέμοιο AP9.61

    ;

    π. κέλευθος Parm.6.9

    .
    2 changing to the other side, contrary,

    πλάστιγξ τοῦ βίου S.Fr.576.5

     (s. v.l.);

    π. τῆς ἐλπίδος ἀποβαινούσης πρὸς τὰς ἐξ ἀρχῆς ἐπιβολάς Plb. 14.6.6

    ; π. ταῖς ἐξ ἀρχῆς ἐλπίσιν exactly contrary to their original expectations, Id.5.16.9, cf. 9.21.1;

    π. ποιῆσαι τὴν μάχην D.S. 15.85

    , cf. App.Mith.88;

    π. ποιήσασθαι τὴν δίωξιν Onos.27

     (v.l. παλίστροφον) ; τὸ π. τοῦ δαιμονίου changeableness, Id.35.4.
    III [voice] Act., turning to flight,

    νόημα B. 10.54

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > παλίντροπος

  • 13 ἐπιμέλεια

    ἐπιμέλ-εια, ἡ, written
    A

    - εα IG22.483.24

     (iv B.C.), [dialect] Aeol. gen. - ηΐας ib.12(2).243 ([place name] Mytilene); [dialect] Ion.gen. - λίης Ps.-Hdt.Vit.Hom.5(s.v.l.): — care bestowed upon a thing, attention paid to it, and abs., attention, diligence, Prose word, once in Hdt. (v. infr.), freq. in Th., X., etc.: in pl., pains, X.Cyr.1.6.4, etc.: c.gen.objecti, ἐ. τοῦ ναυτικοῦ, οἰκείων καὶ πολιτικῶν, Th.2.39,40;

    τῶν ἔργων Id.3.46

    ;

    τῶν πραγμάτων And. 2.13

    ;

    τῶν κοινῶν Isoc.7.25

    ;

    τῶν καμνόντων Pl.Lg. 720d

     (hence, of medical treatment, S.E.P.2.240);

    πλήθους γεννημάτων Pl.Lg. 740d

    ; also

    περί τινος τὴν ἐ. ποιεῖσθαι Th.7.56

    ;

    περὶ τοὺς νέους Lycurg.106

    ; πρὸς τοὺς θεούς, πρὸς τὴν πόλιν, D.22.78, Pl.Lg. 754b;

    εἰς τὰ ἀναγκαῖα Posidon.8J.

    ; ἐπιμέλειάν τινος ποιεῖσθαι, ἔχειν, Hdt.6.105, Th.6.41, Arist.Pol. 1330b11, D.61.43, cf.Pl.R. 451d; opp. ἐπιμελείας τυγχάνειν to have attention paid to one, Isoc.6.154, cf. POxy.58.22 (iii A.D.), etc.;

    ἐ. παρὰ τοῦ δαιμονίου Hyp.Epit.43

    ;

    δι' ἐπιμελείας ἔχειν τινά Is. 7.14

    ; ἐπιμελείᾳ, κατ' ἐπιμέλειαν, with diligence, X.Cyr.5.3.47, HG4.4.8;

    δι' ἐπιμελείας θεοῦ ἡ ἀτυχία γίγνεται Antipho 3.3.8

    ; μετὰ πάσης ἐ. X.Eph.2.10.
    2. a commission or charge, Aeschin.3.13, Arist. Pol. 1299a20 (pl.); ἡ περὶ τοὺς θεοὺς ἐ. ib. 1322b18, cf. ib.30 (pl.); ἡ τῶν ἐφήβων ἐ., a special office at Athens, Din.3.15; so πρὸς τῇ ἐ. τῶν χρηματιστῶν, = ἐπιμελητὴς τῶν χρ., POxy.281.2 (i A.D.).
    3. any employment or pursuit, interpol. in X.Cyr.1.6.13, etc.: pl., ἐ. καὶ σπουδαί pursuits which demand zeal, Arist.Rh. 1370a11, cf.EN 1138b26.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπιμέλεια

  • 14 ἐπισημασία

    A marking, notice,

    ἄξιος ἐπισημασίας Plb.39.1.1

    ;

    τυχεῖν -ασίας Id.30.1.2

    , cf. Phld. Rh.1.12 S., al., etc.;

    ὑπὸ τοῦ πλήθους ἐ. εὐνοϊκῆς τυγχάνειν Plb.6.6.8

    ; pl., acclamations, Cic.Att.1.16.11,cf.14.3.2(sg.): in bad sense,- ασίας

    ἔτυχεν ὑπὸ τοῦ δαιμονίου κεραυνωθείς D.S.16.83

    .
    II. marking of lettersin a cipher, Aen.Tact.31.3.
    III. symptom,and hence access of an illness, Gal.7.426, 10.604, Alex.Aphr.Pr.1.130; signs of the seasons, Epicur.Ep.2p.43U., Plb.1.37.4, D.S.1.49, Placit.2.19.1(pl.); indication of weather to be expected, Ptol.Phas.p.11 H.(pl.),al.
    2. pl., changes in the weather, Stoic.3.184, Gp.7.10.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπισημασία

  • 15 καθαρίζω

    καθαρίζω (s. next entry; also καθερίζω; s. B-D-F §29, 1; W-S. §5, 20c; Mlt-H. 67) Attic fut. καθαριῶ (Hb 9:14; J 15:2 D; B-D-F §101 s.v. καθαίρειν; s. Mlt-H. 218); 3 sg.-ίσει (Num 30:13 cod. B; Mal 3:3) 1 aor. ἐκαθάρισα, impv. καθάρισον. Pass.: fut. καθαρισθήσομαι LXX; 1 aor. ἐκαθαρίσθην (also ἐκαθερίσθην: Mt 8:3b v.l.; Mk 1:42 v.l.), impv. καθαρίσθητι; pf. 3 sg. κεκαθάρισται (1 Km 20:26; TestJob 43:17), ptc. κεκαθαρισμένος. See Reinhold 38f; Thackeray 74. (H. Gk. substitute for the st. καθαίρω: as agricultural t.t. PLond I 131 recto, 192 p. 175 [78/79 A.D.]; PStras 2, 11; PLips 111, 12. In the ritual sense, mystery ins fr. Andania=SIG 736, 37; likew. 1042, 3; Jos., Ant. 10, 70; 11, 153; 12, 286; Just., Mel., P. 72, 526. The word is also found BGU 1024 IV, 16; EpArist 90 and in var. mngs. in LXX; En 10:20, 22; TestJob; TestReub 4:8; TestLevi 14:6.—Dssm., NB 43f [BS 216f]; in var. senses ‘cleanse, clear [as of an area], purify’)
    ① to make physically clean, make clean, cleanse τί someth. Mt 23:25f; Lk 11:39. The much-discussed passage καθαρίζων πάντα τὰ βρώματα Mk 7:19 may belong here (so BWeiss; HHoltzmann; Schniewind), but s. 3a below.
    ② to heal a person of a disease that makes one ceremonially unclean, make clean, heal esp. leprosy
    ⓐ τινά make someone clean Mt 8:2; 10:8; Mk 1:40; Lk 5:12; AcPl Ha 8, 36/BMM verso 10; s. also BMM verso 12 and 39 (Mel., P. 72, 526 τοὺς λεπρούς). Pass. (Lev 14:7 al.) Mt 11:5; Mk 1:42; Lk 4:27; 7:22; 17:14, 17; PEg2 37; καθαρίσθητι (cp. 4 Km 5:13) be clean! Mt 8:3a; Mk 1:41; Lk 5:13; 17:14 v.l.; PEg2 38.
    ⓑ τί remove someth. by or for the purpose of purification (cp. Od. 6, 93 καθαίρειν ῥύπα; Epict. 2, 16, 44; 3, 24, 13) pass. ἐκαθαρίσθη αὐτοῦ ἡ λέπρα his leprosy disappeared Mt 8:3b.
    ③ to purify through ritual cleansing, make clean, declare clean
    ⓐ a Levitical cleansing of foods make clean, declare clean (cp. Lev 13:6, 23) ἃ ὁ θεὸς ἐκαθάρισεν Ac 10:15; 11:9. Many (Origen; Field, Notes 31f; et al.) prefer to take καθαρίζων πάντα τ. βρώματα Mk 7:19 (s. 1 above) in this sense, regarding the words as an observation of the evangelist or a marginal note by a reader: he (Jesus) (hereby) declares all foods clean.—WBrandt, Jüd. Reinheitslehre u. ihre Beschreibung in den Evang. 1910.
    ⓑ of moral and cultic cleansing
    α. cleanse, purify fr. sin (LXX) τινά or τί: (τὰς ψυχάς Hippol., Ref. 10, 14, 10) τὴν καρδίαν Hs 6, 5, 2. τὰς καρδίας v 3, 9, 8. χεῖρας Js 4:8; ἑαυτούς Hs 8, 7, 5; τὸ ἐντὸς τ. ποτηρίου the contents of the cup, which must not be acquired in a sinful manner, nor used for a sinful purpose Mt 23:26. ἐλθέτω τὸ ἅγ. πνεῦμά σου ἐφʼ ἡμᾶς κ. καθαρισάτω ἡμᾶς let your Holy Spirit come upon us and make us pure Lk 11:2 v.l. In parable τοὺς λίθους Hs 9, 7, 2 and 6; 9, 8, 4.—Pass. Hv 4, 3, 4. ἅπαξ κεκαθαρισμένους Hb 10:2. καθαρισθήσεται ἡ ἐκκλησία Hs 9, 18, 2; cp. 3. καθαρισθήσομαι 1 Cl 18:7 (Ps 50:9).—τινὰ (τὶ) ἀπό τινος (on the constr. w. ἀπό s. the two pass. fr. SIG at the beg. of that entry; Lev 16:30 καθαρίσαι ὑμᾶς ἀπὸ τ. ἁμαρτιῶν; Ps 18:14; 50:4; Sir 23:10; 38:10 and oft.; En 10:20, 22; PsSol 10:1; 17:22; Jos., Ant. 12, 286; TestReub 4:8; Just., D. 116, 2) κ. τινὰ ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας 1J 1:7; cp. vs. 9; 1 Cl 18:3 (Ps 50:4). κ. ἑαυτὸν ἀπὸ μολυσμοῦ σαρκός cleanse oneself from defilement of the body 2 Cor 7:1. ἀπὸ τῆς λύπης Hm 10, 3, 4. ἀπὸ πάσης ἐπιθυμίας Hs 7:2. τῶν πονηριῶν 8, 11, 3; ἀπὸ τούτου τοῦ δαιμονίου 9, 23, 5. κ. τὴν καρδίαν ἀπὸ τῆς διψυχίας cleanse the heart of doubt m 9:7. ἀπὸ τῶν ματαιωμάτων from vanities 9:4. κ. ἑαυτῶν τὰς καρδίας ἀπὸ τῶν ἐπιθυμιῶν 12, 6, 5. κ. τὴν συνείδησιν ἡμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων Hb 9:14. Pass. καθαρίζεσθαι ἀπὸ τ. ἁμαρτιῶν Hv 2, 3, 1; ἀπὸ τ. ὑστερημάτων 3, 2, 2a; cp. b and 3, 8, 11.—κ. τινά (τί) τινι (dat. of instr.): τῇ πίστει καθαρίσας (i.e. God) τὰς καρδίας αὐτῶν Ac 15:9. Of Christ and the community of Christians καθαρίσας τῷ λουτρῷ τοῦ ὕδατος ἐν ῥήματι Eph 5:26 (OCasel, Jahrb. für Liturgiewiss. 5, 1925, 144ff). Of Christ and baptism ἵνα τῷ πάθει τὸ ὕδωρ καθαρίσῃ so that through (his) suffering he might purify the water IEph 18:2.—καθάρισον ἡμᾶς τὸν καθαρισμὸν τῆς σῆς ἀληθείας purify us w. the cleansing of your truth 1 Cl 60:2.—Of Christ and Christians κ. ἑαυτῷ λαὸν περιούσιον Tit 2:14.—PEg3 57f.
    β. remove by or for the purpose of purification τὶ someth. (s. 2b and cp. Dt 19:13; κεκαθάρισται ἡμῶν ἡ ἀνομία TestJob 43:17) τὰς ἁμαρτίας τινός Hs 5, 6, 2f.
    ⓒ Hb 9:22f occupies an intermediate position, since ceremon. purification and moral purification merge, and the former becomes the shadow-image of the latter.
    ⓓ set free τινά τινος someone from someth. 1 Cl 16:10 (Is 53:10).—DELG s.v. καθαρός. M-M. EDNT. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > καθαρίζω

  • 16 ἐνοχλέω

    ἐνοχλέω 1 aor. inf. ἐνοχλῆσαι 1 Esdr 2:24; aor. pass ἠνωχλήθην 1 Kgm 30:13 (Aristoph., Hippocr.; Menand., Thrasonides: CGFP no. 151, 189 et al.; ins, pap, LXX, pseudepigr.) to interfere or bother to the point of causing discomfort, trouble, annoy, τοὺς ἡμετέρους ἐνοχλεῖν ἐπειρῶντο Qua (1; cp. TestJos 7:4 τὸ πνεῦμα τοῦ βελίαρ ἐνοχλεῖ αὐτήν; contrast w. dat.: TestJos 3:6; Ath. 12, 3; 22, 5). Pass. (Memnon [I B.C./I A.D.]: no. 434 Fgm. 1, 29, 6 Jac. ἐνοχλεῖσθαι ὑπό τινος; Dio Chrys. 3, 57; POxy 899, 44; Jos., Vi. 159, Ant. 12, 153; Ath., R. 74, 12 al.) εἰ ἡ τοιαύτη παρθένος χαλεπῶς ἐνοχλεῖται that a young woman such as she (Thecla) is so profoundly disturbed (by Paul’s words) AcPl Ox 6, 15–17 (cp. Aa I 241, 15f). οἱ ἐνοχλούμενοι ἀπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων those who were troubled by unclean spirits Lk 6:18 (cp. Galen XIX 171 K.; Lucian, Philops. 31 οἰκία ἐνοχλουμένη ὑπὸ τῶν φασμάτων; Appian, Bell. Civ. 3, 61 §252 τοῦ δαιμονίου ἐνοχλοῦντος=the [evil] divinity causing unrest). Abs. cause trouble Hb 12:15 (Dt 29:17 v.l.). S. χολή (PKatz).—New Docs 3, 67. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > ἐνοχλέω

  • 17 ἐπι-σημασία

    ἐπι-σημασία, ἡ, 1) das Vorzeichen, Anzeichen, D. Sic. 20, 102 u. öfter. – Bes. von Witterungs- u. Krankheitsvorboten, D. Sic. 1, 50; vom Auf- u. Untergange gewisser Sterne, Pol. 1, 37, 4; Medic. oft. – 2) das Zeichen, bes. des Lobes, Lob, ἄξιος ἐπισημασίας Pol. 40, 6, 1; εὐνοϊκή 6, 6, 8; D. Sic. 4, 8; D. Hal. 8, 72; im schlimmen Sinne, ἐπισημασίας ἔτυχεν ὑπὸ τοῦ δαιμονίου κεραυνωϑείς D. Sic. 16, 83; – populi ἐπισ., die Volksstimmung, Cic. Att. 14, 3.

    Griechisch-deutsches Handwörterbuch > ἐπι-σημασία

  • 18 παρανυσσω

        атт. παρανύττω досл. покалывать, колоть сбоку, перен. pass. быть побуждаемым

    Древнегреческо-русский словарь > παρανυσσω

  • 19 μαντικός

    μαντικός, ή, όν,
    A prophetic, oracular,

    κλέος A.Ag. 1098

    ; μ. μυχοί, θρόνοι, Id.Eu. 180, 616;

    τέχνη Id.Fr.350.6

    ; μ. φῆμαι oracular sayings, S.OT 723; τὸ μ. γένος, = μάντεις, Id.Ant. 1055;

    τὸ μ. σπέρμα E.IA 520

    ; μ. ἐπίπνοια prophetic inspiration, Pl.Phdr. 265b; λόγοι μ. ib. 275b;

    μ. ζῷα Porph.Abst.2.48

    .
    2 τέχνη μ. faculty of divination, prophecy, S.OT 709, Arist.Pol. 1274a28, etc.; more freq. ἡ μαντική alone, Hdt.2.49, 4.68; ἡ.. μ. ἡ τοῦ δαιμονίου, of Socrates, Pl.Ap. 40a: in Poets without Art., A.Pr. 484, S.OT 311; also in Pl.,

    μαντικὴν Ἀπόλλων ἀνηῦρεν Smp. 197a

    ;

    μ. ἔνθεος Phdr. 244b

    , cf. Th.5.103.
    II of persons, like a prophet, oracular,

    μ. γὰρ εἶ Pl.Alc.1.115a

    , cf. Phd. 85b; [comp] Comp., Luc.Hes.7. Adv. -

    κῶς Ar. Pax 1026

    , Pl.Smp. 198a, etc.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > μαντικός

  • 20 συγκυρέω

    συγκῠρ-έω, [tense] aor. - εκύρησα and - έκυρσα (v. infr.):—
    2 c. part., like τυγχάνω, συνέκυρσε θέων happened to be running, Emp.53; εἰ συνεκύρησε.. παραπεσοῦσα νηῦς whether it fell in the way by chance, Hdt. 8.87.
    II of events and accidents, happen, occur,

    ἢν δέ τι δεινὸν συγκύρσῃ Thgn.698

    ;

    τάδε οἶδα.. τοῖσι ἐν Ἰταλίῃ συγκυρήσαντα Hdt.4.15

    ;

    σ. μοι ἡδονά E. Ion 1448

     (lyr.); τίς τύχα μοι συγκυρήσει; Id.IT 874 (lyr.); τὰ συγκυρήσαντα what had occurred, Hdt.1.119, cf. D.S.1.1;

    ὃ καὶ συνεκύρησε Plb.2.65.7

    , cf. Phld.Rh.1.132 S.;

    τὰ παρὰ τοῦ δαιμονίου -ήσαντα D.H.5.56

    : impers., c. inf., συνεκύρησε γενέσθαι it came to pass that.., Hdt.9.90, cf. Hp.Oct.10:—[voice] Pass.,

    τὸ ἔχθος τὸ ἐς Λακεδαιμονίους συγκεκυρημένον Hdt.9.37

     (nisi leg. συγκεκρημένον).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > συγκυρέω

Страницы
  • 1
  • 2

См. также в других словарях:

  • Μέτερνιχ-Βίνεμπουργκ, Κλέμενς Λόταρ Βέντσελ πρίγκιπας του- — (Klemens Lothar Wenzel Nepomuk Metternich Winneburg, Κόμπλεντς 1773 – Βιέννη 1859). Αυστριακός πολιτικός και διπλωμάτης. Αποφοίτησε από τα πανεπιστήμια του Στρασβούργου και της Μαγεντίας, ενώ μυήθηκε στον χώρο της διπλωματίας, ακολουθώντας τον… …   Dictionary of Greek

  • κωφός — ή, ό (Α κωφός, ή, όν) 1. αυτός που δεν ακούει, κουφός (α. «ὅσοι κωφοὶ γίνονται ἐκ γενετῆς πάντες καὶ ἐνεοὶ γίνονται», Αριστοτ. β. «νοῡς ὁρῆ καὶ νοῡς ἀκούει τἆλλα κωφὰ καὶ τυφλά», Επιχ.) 2. άηχος, αθόρυβος («κῡμα μέλαν κῶφόν τε καὶ ἄβρομον», Απολλ …   Dictionary of Greek

  • ДОКАЗАТЕЛЬСТВА БЫТИЯ БОЖИЯ — разработанные в философии и богословии теоретические аргументы, обосновывающие средствами человеческого разума необходимость признания существования Бога. В Свящ. Писании ВЗ и НЗ, к рое свидетельствует о Боге и является основанием христ. веры в… …   Православная энциклопедия

  • δαιμόνιος — α, ο (AM δαιμόνιος, α, ον, Α και δαιμόνιος, η, ον και δαιμόνιος, ον) [δαίμων] Ι. αυτός που προέρχεται από δαίμονα ή ανήκει σε δαίμονα (αρχ. νεοελλ.) έξοχος, υπέροχος αρχ. μσν. υπερφυσικός, θεϊκός αρχ. (στην επική γλώσσα) η κλητ. δαιμόνιε,… …   Dictionary of Greek

  • επισημασία — ἐπισημασία, ἡ (AM) [επισημαίνω] μσν. ξεχωριστή σημασία, σπουδαιότητα αρχ. 1. σημείο, ένδειξη ευαρέσκειας, έπαινος («τυχεῑν τινος ἐπισημασίας διά τὸ συμπεπολεμηκέναι», Πολ.) 2. στον πληθ. επευφημίες 3. (με κακή σημ.) σημάδι κατηγορίας… …   Dictionary of Greek

  • προσημαίνω — ΝΜΑ, και δωρ. τ. προσαμαίνω Α δείχνω σημάδια για το μέλλον, φανερώνω με σημάδια το μέλλον (α. «προεσήμαινε τα μέλλοντα ἔσεσθαι», Ηρόδ. β. «ὡς τοῡ δαιμονίου προσημαίνοντος», Ξεν.) 2. σημειώνω κάτι εκ τών προτέρων, προσημειώνω αρχ. 1. (για κήρυκα)… …   Dictionary of Greek

  • Moralia — Plutarch Lucius Mestrius Plutarchus Μέστριος Πλούταρχος Bust of Plutarch located at the Archaeological Museum of Delphi. Born Circa 46 CE Chaeronea, Boeotia D …   Wikipedia

  • Œuvres morales — Les Œuvres morales ou Moralia (en grec ancien Ἠθικὰ / Ethikà, en latin Moralia) sont un ensemble éclectique de textes grecs de Plutarque (Ier IIe siècle). Ils traitent de différents sujets qui peuvent être d’ordre religieux ou éthique,… …   Wikipédia en Français

  • Moralia (Obras morales y de costumbres) — Diálogo Sobre la música de Plutarco, 1735. Moralia (en griego antiguo Ἠθικά Ethikà) son los restos supervivientes de la obra de Plutarco recopilados bajo dicho título latino (también traducidos como Obras morales y de costumbres). Dicho… …   Wikipedia Español

  • Моралии (Плутарх) — Моралии (Ἠθικά или «Moralia») общее название, под которым известны философско публицистические сочинения древнегреческого писателя Плутарха. Вопрос подлинности тех или иных сочинений долго обсуждался в науке, но ещё не получил окончательного… …   Википедия

  • Trophonios — (griechisch Τροφώνιος) war ein griechischer Heros mit einem alten Orakel in der boiotischen Stadt Lebadeia. Trophonios Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»